صنعت گردشگری (توریسم) از جمله صنایعی است که سرعت رشد زیادی دارد و در سال‌های اخیر باعث ایجاد شدن مشاغل متعددی شده است. واقعیت این است که در هر ۱۰ ثانیه، یک نفر در مشاغل مربوط به این حوزه فعالیت خود را شروع می‌کند. در نتیجه، اگر صنعت گردشگری به خوبی اداره شود، باعث رشدی باورنکردنی در اقتصاد کشورها خواهد شد.

به همین دلیل، تقریبا تمام کشورها در دنیا تمایل دارند، صنعت گردشگری خود را گسترش داده و میزان ورود گردشگران را افزایش دهند. بسیاری از کشورها، استراتژی‌ها و برنامه‌هایی خاص برای گردشگران دارند تا به کمک آن بتوانند به کاهش فقر کمک کنند و میراث فرهنگی و طبیعی خود را حفظ کنند. برای مثال، بعضی از کشورها از طریق ایجاد و مدیریت پارک‌های ملی و بناهای تاریخی، برای بهبود صنعت گردشگری خود تلاش می‌کنند.

به این ترتیب است که گردشگری می‌تواند برای کشورهایی که به عنوان مقصد انتخاب می‌شوند از نظر اقتصادی بسیار مفید باشد. از طرفی دیگر، این خطر وجود دارد که صنعت گردشگری تاثیرات مخربی بر روی محیط زیست، مردم و هویت فرهنگی آن کشورها بگذارد. تقریبا ۵۰ درصد از مناطقی که به دلیل ارزش جهانی خود به ثبت یونسکو رسیده‌اند، هنوز برنامه‌های لازم مدیریت گردشگری برای جلوگیری از تاثیرات منفی گردشگری را ندارند.

طبق تعریف سازمان جهانی جهانگردی، برای اینکه بتوانیم گردشگری پایدار داشته باشیم، باید:

• از صدمه زدن به منابع محیط زیست جلوگیری کنیم و از تنوع زیستی محافظت کنیم.
• به فرهنگ کشورهای میزبان احترام بگذاریم و از آثار باستانی آن‌ها حفاظت کنیم. 
• نیازهای بازدیدکنندگان و صنایع را برطرف کنیم با این شرط که منافع اجتماعی و اقتصادی سایرین نیز مد نظرمان قرار داشته باشد.

برای اینکه گردشگری ادامه پیدا کند و ما بتوانیم در سیاره‌ی خود با وجود مرز‌ها و با احترام به تمامی مردم زندگی کنیم، باید از گردشگری بدون آگاهی و انبوه دور شویم و به سمت گردشگری پایدار حرکت کنیم. بیاید چند مثال از گردشگری پایدار را با هم بررسی کنیم:

گردشگری کنترل شده در کشور بوتان (Bhutan)

بوتان که در شرق هیمالیا واقع شده است، به عنوان یکی از شادترین کشورهای جهان شناخته می‌شود. این کشور زیر بار استعمار نرفته و این یکی از مواردی است که نشان می‌دهد، شیوه‌ی زندگی مردم آن‌جا نیز پایدار و دست‌نخورده باقی‌مانده است. گردشگری در بوتان بر اساس اصل «ارزش زیاد – تاثیر کم» عمل می‌کند. آن‌ها مقررات سختگیرانه‌ای را برای ورود به کشورشان اجرا می‌کنند و از بازدیدکنندگان هزینه‌های روزانه دریافت می‌کنند.

این هزینه‌ روزانه شامل هزینه‌ی اقامت، مجوز راهنمای تور، غذا، تجهیزات سفر و… می‌شود. از قسمت عمده‌ای از این درآمد نیز برای نگه‌داری و توسعه‌ی زیرساخت‌های کشور و همچنین مراقبت‌های بهداشتی و آموزش رایگان استفاده می‌شود. 

حفاظت داوطلبانه در بلیز

بلیز (BLAZE)، در آمریکای مرکزی واقع شده است و کم‌جمعیت‌ترین و کوچکترین کشور این منطقه به شمار می‌رود. بیشتر وسعت این کشور را جنگل‌های استوایی پوشانده است.  Responsible Travel که یکی از بزرگترین شرکت‌های مسافرتی سبز در جهان است از طریق محتوای آنلاین، بسته‌های تعطیلات پایداری را برای گردشگری در سراسر جهان ارائه می‌دهد. 

یکی از این بسته‌ها، به افراد فرصت می‌دهد برای حفاظت از جنگل‌های بلیز داوطلب شوند. در واقع به گردشگران این فرصت داده می‌شود که به عنوان گروه داوطلب به مدت پنج روز برای حفاظت از جنگل‌های بارانی بلیز به تیم متخصصان محلی آن‌جا بپیوندند. داوطلبان قبل از سفر، به طور کامل مورد آموزش و آزمایش قرار می‌گیرند. برخی از آموزش‌های آن‌ها در تصویر اینفوگرافیک زیر آورده شده است. این‌ دو کشور نمونه‌هایی از گردشگری پایدار هستند. سوال این است که اگر گردشگری باعث ایجاد مشاغل بیشتر می‌شود، چرا در سراسر جهان اقداماتی برای محدود کردن مقاصد پیشنهاد می‌شود؟

مقصد‌هایی مانند پارک ملی Zion و ماچوپیچو سالانه تعداد بازدیدکنندگان محدودی را می‌پذیرند. بوتان و ونیز مالیات و هزینه‌ی بازدیدکنندگان را سالانه افزایش می‌دهند. حتی بازدید از مقاصدی مانند کوه Tahun در پارک ملی Similsn به طور کلی ممنوع است. چرا به جای تمرکز بر تعداد ورودی‌های بین‌المللی، مقاصد بیشتری با تمرکز بر سوددهی هر بازدیدکننده ایجاد نمی‌شود؟ چرا صنعتی به این گستردگی نمی‌تواند به طور جدی این مسائل را برطرف کند؟

گردشگری و تناقض رشد

انتظار می‌رود گردشگری جهانی با رشد تعداد مسافران مشتاق، پر‌ رونق‌تر شده و درآمد آن نیز بیشتر شود. پیش‌بینی می‌شود این بخش در طی ۱۰ سال آینده، ۴ درصد افزایش سود پیدا کند. جای تعجبی هم ندارد که مقاصدی که استراتژی‌های متنوع‌تری را برای جذب هر چه بیشتر بازدیدکنندگان‌شان طراحی می‌کنند، سود بیشتری را از آن خود کنند.

پول بازدیدکنندگان نیز فقط صرف جذب بازدیدکننده بیشتر می‌شود و تاکید بیشتر بر درآمدی است که هر بازدیدکننده می‌پردازد تا ارزشی که برای اقتصاد محلی ایجاد می‌کند.

تفاوت گردشگران پایدار با سایر گردشگران

گردشگران پایدار عموما گروه‌های دوستانه هستند و کمتر دیده می‌شود که به صورت خانوادگی یا به همراه کودکان سفر کنند. اما سایر گردشگران بیشتر به صورت خانوادگی سفر می‌کنند. به طوری که به طور متوسط همراه هر ۴ گردشگر ۲ نفر کودک نیز وجود دارد.

حداقل مدت اقامت گردشگران پایدار ۷ روز است، در حالی که سایر گردشگران تمایل دارند کمتر از ۳ روز در یک محل اقامت داشته باشند و پس از آن به منطقه‌ی دیگری سفر می‌کنند. علاوه بر این، گردشگران پایدار، ارزش‌هایی را برای محلی که در آن اقامت دارند ایجاد می‌کنند. این ارزش‌ها به صورت زیر دسته‌بندی می‌شوند.

ارزش‌های ایجاد شده توسط گردشگران پایدار

• حفظ اصالت منطقه و تلاش در جهت عدم ایجاد تغییر منفی در آن.
• ایجاد یک نقش جهانگردی برای منطقه‌ای که به آن سفر کرده‌اند.
• افزایش تعداد و کیفیت مشاغل محلی مورد حمایت گردشگری در آن منطقه.
• احترام و تقویت میراث، فرهنگ، سنت‌های آن منطقه. 

تلفیق گردشگری با فناوری

این روزها فناوری به جزیی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما تبدیل شده است و در زمینه‌های مختلف، زندگیمان را ساده‌تر کرده است. در حوزه صنعت گردشگری نیز می‌توان از فناوری برای بهبود و ترویج گردشگری استفاده کرد. اگر دوست دارید درباره فناوری و ارتباط آن با صنعت گردشگری بیشتر بدانید، پیشنهاد ما این است که این پست پادیوم را از دست ندهید. علاوه بر این، ما در یک نوشته دیگر، به شکل مفصل به تاثیرات فناوری بر صنعت گردشگری پرداخته‌ایم. 

توسعه و رواج APIهای مسافرتی، یکی از نمودهای رشد فناوری در صنعت گردشگری در نظر گرفته می‌شود. این APIها توانسته‌اند چهره صنعت گردشگری را در سال‌های اخیر تغییر دهند و شرکت‌ها و سازمان‌های مرتبط با گردشگری، از این فناوری استفاده‌های متعددی می‌کنند. اما شاید این سوال برایتان پیش آمده باشد که APIهای مسافرتی چه هستند؟ بیایید نگاهی دقیق‌تر به آن‌ها داشته باشیم:

معرفیAPIهای مسافرتی

APIها (رابط‌های برنامه‌نویسی کاربردی) قطعاتی هستند که قسمت‌های مختلف صنعت گردشگری را به یکدیگر متصل می‌کنند. آن‌ها به کاربران اجازه می‌دهند به بهترین شکل از منابعی که در اختیار دارند استفاده کنند و به سادگی بتوانند تمام مقدمات یک سفر گردشگری (پیدا کردن مقصد موردنظر، خرید بلیط، رزرو هتل و…) را انجام دهند. 

رسالت اصلی APIهای گردشگری و مسافرتی، تبدیل فرآیند پیچیده برنامه‌ریزی سفر به عملی بسیار ساده و لذت‌بخش است. به شکل کلی، تمام APIها به عنوان مترجم‌هایی عمل می‌کنند که بین برنامه‌ها و فناوری‌های مختلف که توسط مراجع متفاوتی مدیریت می‌شوند، ارتباط برقرار کرده و یک منبع واحد برای کاربران ایجاد می‌کنند. مثلا با کمک گرفتن از APIهای مسافرتی، می‌توانیم زمانی که مقصد موردنظر خود را در یک وبسایت انتخاب کردیم، بدون اینکه نیاز باشد دوباره به دنبال منبعی معتبر برای رزرو هتل باشیم، از همان‌جا هتل‌های مختلف را بررسی کرده و رزرو اتاق را انجام دهیم. APIهای مسافرتی کاربردهای مختلفی دارند و به روش‌های متنوعی توانسته‌اند به گردشگران و مسافران کمک کنند.

پیشنهاد می‌کنیم اگر به دنبال راه‌اندازی کسب‌وکاری هستید، سری به بازارچه API پادیوم بزنید و مناسب‌ترین API برای کسب‌وکار خود را انتخاب کنید.

جنبش گردشگری پایدار: یک پاسخ پراکنده

گردشگری پایدار در مسیر درست خود قرار دارد. زیرا می‌تواند با اثرات منفی گردشگری مبارزه کند و زندگی را بهبود ببخشد، از اماکن توریستی محافظت کند و تجربیات اصیلی برای بازدیدکنندگان به ارمغان بیاورد. اما جنبش گردشگری پایدار نیز به اندازه‌ی صنعت گردشگری قطعه قطعه است. پیگیری‌های مرتبط با گردشگری پایدار به وسیله‌ی شرکت‌های کوچک با بودجه‌های کم انجام می‌شود. اکثر این شرکت‌ها فقط یک یا دو عضو دارند و بزرگترین سازمان‌های غیردولتی این حوزه، کمتر از ۲۵ نفر کارمند دارند.

سازمان‌های واحد در مقیاس کوچک نمی‌توانند موفقیت زیادی در این زمینه کسب کنند. علی‌رغم نیت‌های خوبی که دارند، اما تاثیر تجمعی آن‌ها بسیار کوچکتر از آن چیزی است که لازم و قابل دستیابی است. البته باید توجه داشت که این صنعت روز‌به‌روز در حال گسترده شدن و قوی‌تر شدن است تا جایی که سازمان ملل سال ۲۰۱۷ را به عنوان سال جهانی گردشگری پایدار معرفی کرده است.

گردشگری پایدار در یک نگاه

منابع:

https://www.weforum.org

https://blog.travelgatex.com/en/

https://sumas.ch