این روزها شاهد رشد روزافزون اپلیکیشن‌ها در زمینه قابلیت‌ها و میکروسرویس‌ها هستیم و کسب‌وکارهای زیادی با سرعت زیاد در پی افزودن قابلیت‌های بیشتر و بیشتر به نرم‌افزارهای خود هستند و وابستگی آن‌ها به همین دلیل به APIها به شدت افزایش پیدا کرده است. این یادداشت قرار است راهنمایی باشد برای آشنایی با APIها، اصول استفاده از APIها، انواع رایج APIهای مبتنی بر وب و آینده API ها؛ که به طور خاص برای مبتدی ها مناسب است. 

چه APIها مناسب فضای وب باشند که برنامه‌های تحت وب را به یکدیگر متصل می‌کنند، چه APIهایی که توسط دستگاه‌های IOT برای جمع‌آوری و پردازش داده‌ها استفاده می‌شوند؛ در هر صورت استفاده از APIها همواره در حال افزایش است و این ارتباطی به نوع API ندارد.

یکی از نمونه‌های برجسته APIهایی که در زندگی روزمره با آن مواجه می‌شویم، زمانی است که یکی اپلیکیشن از ما می‌خواهد با حساب کاربری گوگل، فیسبوک و یا توییتر خودمان وارد شویم. این APIها به توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها کمک می‌کند احراز هویت را راحت‌تر و سریع‌تر انجام دهند و تجربه کاربری بهتری را برای مشتریان خود رقم زنند. 

انواع APIهای مبتنی بر وب 

APIها انواع و شکل‌های مختلفی دارند. ‌اینکه از میان پروتکل‌ها و استانداردهای مختلف APIها، کدام یک انتخاب می‌شود، به هدف کلی پروژه بستگی دارد. انواع متداول API عبارتند از: 

APIهای مبتنی بر REST

REST یک سبک معماری مبتنی بر داده در توسعه API است که یکی از پرسودترین دسته‌های APIهای مبتنی بر وب است. بر اساس URL ها و پروتکل‌ HTTP، ای‌پی‌آی‌های مبتنی بر REST از JSON برای قالب‌بندی داده‌ها استفاده می‌کنند که با مرورگرها هم سازگار است. 

APIهای مبتنی بر REST در مقایسه با سایر انواع APIها در ساخت و مقیاس‌بندی بسیار ساده هستند. هنگامی که این نوع APIها استفاده شوند، به تسهیل ارتباطات مشتری و سرور کمک می‌کنند. از آنجایی که APIهای مبتنی بر REST ساده هستند، می‌توانند APIهایی عالی برای استفاده توسعه‌دهندگان مبتدی باشند. 

APIهای مبتنی بر SOAP 

در مقایسه با دیگر APIها، APIهای مبتنی بر SOAP را می‌توان از نظر کاربرد بسیار پیچیده دانست. این APIها از نوعی پروتکل به نام پروتکل دسترسی ساده به اشیا استفاده می‌کنند که یک پروتکل ارتباطی رایج است. این پروتکل به آن‌ها در ارائه سطوح بالاتر امنیت کمک می‌کند و در مقایسه با API های مبتنی بر REST در نحوه رد و بدل شدن پیام‌ها، دقت بالاتری دارد.

 APIهای مبتنی بر GraphQL

GraphQL یکی از پیشرفته‌ترین مجموعه‌های APIهای مبتنی بر وب است که در آن دیتا کوئری‌های متن‌باز و دستکاری زبان استفاده می‌شود. استفاده از آن منجر به شکل‌گیری یک مسیر قطعی در زمان اجرا می‌شود که نقشی حیاتی را در پر کردن کوئری‌ها به کمک داده‌های قبلی ایفا می‌کند. 

اگرچه GraphQL و REST API هر دو از یک مجموعه API استفاده می‌کنند و به همین موضوع شهرت دارند، اما چیزی که این دو را از هم متمایز می‌کند، رابط است. یک interfaced-id  مستقل لازم است زمانی که باید داده‌ها را در قالب یک گراف سازماندهی کند، از یک GraphQL استفاده کند. 

XML-RPC

XML-RPC  را می‌توان به عنوان نوع دیگری از پروتکل API توصیف کرد که خود را از نظر امنیت اطلاعات و استفاده از فرمت XML که به طور خاص برای انتقال داده طراحی شده است، متمایز می‌کند. در مقایسه با APIهای مبتنی بر SOAP، پروتگل‌های XML-RPC آسان‌تر و بسیار ساده‌تر هستند. زیرا از حداقل‌ پهنای باند استفاده می‌کنند. 

وب‌سوکت‌ها 

یک تعامل دو طرفه و متقابل بین مرورگر کاربر و یک سرور را می‌توان با کمک مجموعه سازمان‌یاقته‌ای از  APIها با نام WebSocket روان‌تر و سریع‌تر کرد. APIهای Websocket نقش حیاتی در کمک به دریافت پاسخ‌های رویداد محور دارند و همچنین مدیریت آسان‌تر ارسال پیام به سرور کمک می‌کنند. به علاوه، کل فرایند مربوط به این امر حتی نیازی به نظرسنجی از سمت سرور برای دریافت پاسخ ندارد. 

APIها آینده را تقویت می‌کنند

به جای تمرکز بر نرم‌افزارهای مستقل و اپلیکیشن‌های کاربردی، سازمان‌ها در سال‌های اخیر تمرکز خود را روی ساخت راه‌حل‌های مقیاس‌پذیر و تعاملی یه کمک APIها گذاشته‌اند. آن‌ها به بخشی ضروری از تمام برنامه‌هایی که این روزها می‌بینیم، تبدیل شده‌اند. APIها به دلیل قابلیت‌های گسترده‌شان می‌توانند توسعه را سریع‌تر کنند، دسترسی مشتری‌ها را افزایش دهند، ارزش کسب‌وکار را افزایش دهند و همچنین زمان ورود به بازار را بدون مختل کردن کیفیت محصول نهایی کاهش دهند. بر اساس این واقعیت‌ها، می‌توان فرض کرد که رویکرد توسعه مبتنی بر API در آینده به رشد و شکوفایی خود ادامه خواهند داد.